۱۱ - ۲دوره‌ای از تعاریف داده

برای اینکه بتونیم داده‌ها ِ مورد پردازش رو اونطور که می‌خوایم توصیف کنیم، بیشتر پیش میاد که نوع‌داده‌‌های اختصاصی ِ خودمون رو بسازیم. چنین کاری باعث میشه مسئله رو بیشتر بررسی کنیم، و قبل از نوشتنِ محاسبات و اقدام به حل مسئله، اول روی نحوه‌ی مدل کردن ِ دامنه تمرکز کنیم. همین که مدلِ دامنه به وضوح مشخص بشه، خوندنِ کُد و استفاده از اون هم نهایتاً راحت‌تر میشه.

البته چیزهایی که تا اینجا یاد گرفتیم هنوز برای نوشتن تایپ‌های خودمون کافی نیستن، باید نحوه‌ی ساخته شدن ِ نوع‌داده‌‌ها رو با جزئیات بیشتری درک کنیم. با یه دوره از بخش‌های مهمِ نوع‌داده‌‌ها شروع می‌کنیم. تعریفِ ‏‎Bool‎‏ و لیست‌ها رو به خاطر دارین؟

  data Bool  =  False  |  True
-- [1]  [2] [3]  [4]  [5] [6]

  data [] a = [ ] | a  :  [a]
--     [ 7 ]  [8]     [9]

هر وقت میگیم تعریف داده، منظورمون تعریفِ کلِ نوع‌داده هست. اگه تایپ رو شمارشی از سازنده‌ها که صفرتا یا بیشتر آرگومان دارن بدونیم، ‏‎Bool‎‏ شمارشی از دو سازنده هست که هر کدوم صفر آرگومان می‌گیرن. از طرفِ دیگه نوع‌ساز ِ ‏‎[]‎‏ دو سازنده رو می‌شماره که یکی‌شون دو آرگومان می‌گیره. خط عمودی، تایپ جمع رو نشون میده، تایپی که بیشتر از یک سازنده داخل‌ش هست.

علاوه بر تایپ‌های جمع، هسکل تایپ ضرب هم داره که کمی جلوتر توضیح میدیم. داده‌سازها در تایپ‌های ضرب بیشتر از یک پارامتر دارن. حالا اول به معنای لغتِ سازنده دقت کنیم.